دانلود آهنگ ترکی جدید

Bulutlar aralandı, güneş açtı ufuktan 
Gelmesi yakınlaştı melekler günler sayar 
Âlimlerin hocası gönderilmişti Hakk’tan
Fîzan'da çöl gecesi Nil'de yıldızlar kayar 
Yere düştü bir inci müjdelerle âfaktan 

Horasan Belh şehrinde açtı arza gözünü 
Babası Bahâeddin, anne Mümine Hatun
Bereket doldu semâ Hakk’a döndü özünü 
Gökler sevinç içinde şeb-i yeldâ eflatun 
Kalbi sevgi aynası yansıtır pâk sözünü 

Aydınlatır âlemi, gül çehresi nur sîma
Bilgelikte eşi yok, güneş misâli izi
O âşıkların kutbu, “Kutlu Mürşid” dâima
Kemâle erdi yaşı piri Şems-i Tebrizî 
Bilgi denizi berrâk hayat saçarken lem'a 

Hoşgörü ırmağında Kevser nur şelâlesi
Kelebek kanadında ipek sim sırmasıyla 
Taç yaprağı açılmış ruhun beyaz lâlesi 
Zulmete dalanlara sevgi haykırmasıyla 
Efsunla billûrlaşmış aşkın neş'e şûlesi 

Çatlamış dudaklara âb-ı hayat sunarken 
Âşk mihrâbında dönen güle meftûn bülbüldür 
Coşar âhenkle kalbi döne döne yanarken 
Diken içinde sûzan açan bir güzel güldür 
Hâbîb-i Kibriyâ’nın özlemini anarken 

Solmayan nâdide gül sevgi olup çağlayan 
Edep, ilimden önce; ilmi âmil bir âlim 
Dîvân-ı Kebîr yazan Mesnevî'de ağlayan 
Gülistanda açan nur ince pâk halim selim 
Âşkta ummandır gönlü, yürek teli bağlayan

Güneş zulmeti kovar nurlarını saçarken 
” Ne olursan ol yine gel! ” hakikattir yolu.(*) 
Hayâ, iman cevheri başında pâk taç varken 
Sırrâ erer Mevlânâ yen içindedir kolu 
Sevgi tomurcukları gülşeninde açarken 

Şahadet kokan güller salınırken enginde
Tuğyanın kıyısında yaslı dünya virândır
Dostluk, sevgi sunulur merhamet ahenginde 
Kanatları kırılmış masum canlar perrândır
Kurtuluş reçetesi hoşgörünün renginde

Kürdîli hicazkârda okunurken besteler
Âsumanda gezinir yürek gamlı, derbeder 
Ney üflerken Mevlevî kumrular kafesteler
Semâzenler dönerken gönülleri zapt eder 
Tülden kanatlarıyla melekler âhesteler 

Mevlevî Dergâhı’nda sedâ sunulur ân'a 
Peygamberin bağından kopup gelen bir güldür 
İnce ferasetiyle gözlerinde bir mâna 
Ebu Bekr’e dayanan şecâatli ak tüldür 
Bir gül olup gönülde, döner âşkla Mevlânâ 

Kefenine bürünmüş coşarken aşkta yelin 
Vuslata uzanır yol, şol âleme göçerken 
Yüreğin “Şeb-i Ârus”, beyaz duvaklı gelin 
Ölümsüzlük iksiri aşk şerbetin içerken 
Perdeler kalkar bir bir aralanır engelin 


Düğün gecen kuruldu düğünün “kutlu“ olsun
Ukbaya gittiğin an sanma bizden ıraktın 
Mevlâ senden hoşnuttur kabrin nur ile dolsun 
Sevgi sundun özünden gül sevgisi bıraktın 
Sen Hakk'a ulaştıran, marifet tacı yolsun 



Fatimâ Hümeyrâ KAVAK